Etika pragmatike është një teori e etikës filozofike normative. Pragmatistët etikë si John Dewey besojnë se disa shoqëri kanë përparuar moralisht në mënyrën se si ata kanë arritur progres në shkencë. Shkencëtarët mund të ndjekin hulumtimin për të vërtetën e një hipoteze dhe të pranojnë atë hipotezë, në kuptimin që ata veprojnë sikur hipoteza të ishte e vërtetë; megjithatë, ata mendojnë se brezat e ardhshëm mund të avancojnë shkencën dhe kështu gjeneratat e ardhshme mund të përsosin ose zëvendësojnë, të paktën disa nga hipotezat e tyre të pranuara. Në mënyrë të ngjashme, pragmatistët etikë mendojnë se normat, parimet dhe kriteret morale ka gjasa të përmirësohen si rezultat i hulumtimit.[1]
{{cite web}}
: Mungon ose është bosh parametri |language=
(Ndihmë!)